گوشی عزیزم دیروز وقتی آماده بودم که با معصومه بریم زیارت شهدای گمنام از دستم افتاد و نصف صفحش سیاه شد و من غرق غم و اندوه شدم. . از سال 89 دارمش هدیه خواهر بزرگمه ، کلییییییییی خاطره با این گوشی دارم لامصب نفسمه جونم براش میره.
دیگه کل دیروز حالم گرفته بود و غصه خوردم به جوجو زنگ زدم هر هر می خندید آخرش گفت فدای سرت برات ی گوشی می خرم می فرستم من گفتم من عاشق گوشیم بودم خب بعد گفت منو بیشتر دوس داری یا گوشیتو؟ دیدم به ضررمه راستشو بگم ، گفتم تورو
امروز رفتم آقاهه گفت ال سی دیش شکسته با 23 تومن درست شد و شادی زایدالوصفی به من بازگشت
+ نمیدونم چرا وقتی چیزی برام عادت می شه دیگه لذتی بهم نمیده مثلا ی آهنگو خیلی دوس دارم وقتی گوشیش می دم بهم حس سرخوشی و شعف درونی می ده اما همین که گوشم بهش عادت کرد و برام تکراری شد دیگه انگار نمی شنومش ، دیگه برام لذتی نداره.
تعجب می کنم همچین حسی به موسیقی دارید. من که از شنیدن قطعاتی که دوست دارم هیچ وقت خسته نمی شم. البته علاقه ی اصلی من موسیقی کلاسیک است اما خب در بین آثار پاپ یا زانرهای دیگر موسیقی هم می توان آثار ارزشمندی را پیدا کرد.
خب من اینجوریم آدما با هم فرق دارن . من بیشتر پاپ دوس دارم
Slm
Khobi?
Vebet alieh...movafak bashi
چندتا فیلم عبرت آموز در مورد دختری که در 19 سالگی مرد و بعدش قهرمان شد ببین . من نفهمیدم این پستت در باره شهدای گمنام بود؟ گوشی بود؟ دوست داشتن بود؟ ... این دریای رمزآلود آب ندارد ...
جریانه فیلمه رو نفهمیدم . درست نخوندید قشنگ مشخص بود می خواستم جایی برم (حالا مکانش ی جای خاص بوده ) گوشیم افتاد و خراب شد . بحث دوس داشتن هم مربوط ب ی آدم قدیمی تو زندگیمه .